راهبردهای مدیریت ریسک در روابط بین سازمانی: بررسی نقشمتغیرهای قدرت نامتوازن، وابستگی متقابل و اعتماد

از آنجایی که سازمانها به صورت معمول از مکانیزمهای کنترل )از قبیل قراردادها( برای مدیریت ریسک روابط بین سازمانی استفاده می کنند، هدف اصلی این پژوهش، بررسی سایر راهبردهای متصور برای مدیریت ریسک در روابط بین سازمانی است. این راهبردها، ایجاد روابط متوازن، ایجاد وابستگی متقابل و اعتماد سازی را در بر میگیرند. به این منظور، چند فرضیه و یک مدل پیشنهاد شده است. فرضیه های ارائه شده پیرامون این راهبردها در یک نمونه آماری شامل مدیران عالی 112 شرکت و با بکارگیری پرسشنامه ای طراحی شده، مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون و تفکیک نمونه ها انجام شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد، عدم توازن قدرت، یک پیش بینی کننده مثبت برای ادارک ریسک رابطه ای محسوب می شود. از طرف دیگر با تفکیک نمونه ها به دو دسته با مقادیر بالا و مقادیر پایین برای متغیرهای اعتماد و وابستگی، نقش تعدیل کننده متغیر وابستگی و اعتماد در رابطه قدرت نامتوازن و ادراک ریسک رابطه ای تایید شد. یافته های پژوهش، نشان می دهد که در کنار مکانیزمهای کنترل باید به ایجاد وابستگی متقابل، ایجاد اعتماد و ایجاد روابط متوازن در مدیریت ریسک توجه کرد.